Evde Kullanılan Elektrik Kaç kW? Bir Yalnızlık Hikayesi
Kayseri’nin o soğuk sabahlarında, penceremden dışarı bakarken, evin her köşesinde bir başka “gizli” gerçek vardı. Elektrik sayacının tıpkı bir gölge gibi her zaman gözlerimin önünde belirmesi… Bugün de, tıpkı geçmişte olduğu gibi, o hesapla karşı karşıya kalacaktım. Ama önce biraz geriye gidelim. Aslında her şey bir gece yarısı, odamda tek başıma otururken başladı. Yalnızdım, soğuk havanın içimi titreten etkisi biraz daha büyüktü. O an düşündüm: Evde kullanılan elektrik kaç kW? Hani, belki de bir yerlerde cevaplanması gereken bu soru var, ama ben bilmiyorum. İnan bana, kaybolmuş gibi hissediyordum.
Bir Gece, Bir Soru
Saat gece yarısını çoktan geçmiştir. Elektrik faturası geldi, cebimden çıkarıp baktım. Yavaşça, her satırını dikkatle inceledim, ama bir şey eksikti. O sırada tam bilgisayarımın ekranına göz attım; gökyüzü kararmış, elektrikli ısıtıcı da sessizce çalışıyordu. Hani, her an bir yerde bir şeyin çalıştığını biliyorsun ama fark etmiyorsun. Bazen farkına varmak için bir şeylerin çok bozulması gerekiyor. Evde kullanılan elektrik kaç kW? bu soru, işte o bozulmuş, kaybolmuş bir şeyin hatırlatmasıydı. O kadar küçüktü ki, ne kadar çok kullandığımı fark etmemiştim.
Evet, bir anlamda elektrikten hep geçiştirilen bir konu. Ama içimde bir şeylerin kırıldığını hissettim. O an elektrik sayacını izledim, sanki her sayacın hareketi bir dakika daha geçtiği anlamına geliyordu. Hangi ışığı daha çok yakmam gerektiğini düşünürken, eve gelen faturalarımın yükünü omuzlarımda daha fazla hissettim. Hiç bir insanın hayal ettiği bir an değil bu, ama maalesef içindeydim.
Elektrik Sayacının Anlatamadığı Hikâye
Elektrik sayacı, gerçekten evde kullandığım her şeyi sayıyordu ama bir şey eksikti: Duygular. Birkaç saat sonra, odadaki tek ışık, bilgisayarımın ekranıydı. Bu ekran, bana bir anda elektrikten daha fazlasını hatırlatıyordu. Beni içinden çıkamadığım bir döngüye sokan bu teknoloji, beni yalnız bırakıyordu. Elektrik ne kadar gelse de, ne kadar kullanılsa da, içimdeki o boşluk o kadar büyüktü ki, bu hesaplamalar bir an için hiç de önemli gelmemeye başlamıştı.
Bir süre düşündüm; evde kullanılan elektrik kaç kW? Evet, belki bu sorunun cevabı basit olabilir. Fakat, ben kendimi, yaşam alanımı, yalnızlığımı anlamaya başladım. Işığın, yalnızlıkla birleştiği her an, duygularım da devreye giriyordu. Elektriğin varlığı, sıcaklığın olduğu, korunaklı bir yerin varlığı, evin içindeki her şeyin çalışıyor olması güzel; ama bazen tek bir duygu bile her şeyi silip süpürebiliyor.
Bunu ilk defa o gece fark ettim. Elektriği, ışıkları, televizyonu bir kenara bırakıp, sessizce durduğumda, yalnızca içinde bulunduğum duyguları hissetmeye başladım. Elektrik kaç kW kullanılıyor olursa olsun, hislerimin kaç kW olduğu çok daha önemliydi.
Sabahın Işığında Düşünceler
Ertesi sabah, kahvemi hazırlarken mutfakta karşımda duran fırın, mikrodalga, kahve makinesi… Her şey çalışıyordu ama sanki bir eksik vardı. Elektrik vardı, ama içimdeki eksiklikle hiçbir ilişkisi yoktu. Bir yandan düşünürken, “Evde kullanılan elektrik kaç kW?” sorusu bana bir şekilde huzur vermek yerine, daha fazla soru işareti bıraktı. Sadece sayılardan ibaret bir şey değildi elektrik. Işıkların yanması, evin içindeki her şeyin çalışması, belki de dışarıdaki dünyaya ne kadar bağlandığımı düşündürüyordu. Ama fark ettim ki, bazen dünya o kadar gürültülü oluyor ki, o soruyu sormak bile bir tür kaçıştı.
O Anı Unutamam
O gün, yazılarımı yazarken ya da telefonuma göz atarken bir daha düşündüm: Evde kullanılan elektrik kaç kW? Belki de bu soruya verdiğim bu derin, duygusal yanıt, bu sorunun asıl cevabını bulmama engel oluyordu. Ama bu soru bir şekilde her zaman oradaydı. Kaç kW’lik bir tüketim yapıyorum, ne kadar enerji harcıyorum? Ama içimde bir ses, bazen bütün bunların çok da önemli olmadığını söylüyordu. İçimi aydınlatan gerçek ışığın, gerçekten evde kullanılan elektrikle değil, o anı hissetmemle, ruhumdaki boşlukları fark etmemle alakalı olduğunu düşündüm.
Sonuç: Elektrik ve Duygular
Belki de “Evde kullanılan elektrik kaç kW?” sorusuna verdiğim cevap, her zaman yaşamımda daha derin bir anlam taşıyordu. Elektrik, elbette evin içindeki her şeyi çalıştırıyordu, ama beni çalıştıran şey, aslında bir duygunun gücüydü. Elektriğin gücü, bir süre sonra biter ama duygular hiç bitmez.
Kendime şu soruyu sordum: Elektrik gerçekten en önemli şey mi? Ve cevabım her defasında, bir ışık yanmadan önce bile, içimde bir şeylerin aydınlanmaya başladığı oldu.